جامعه > آسیبها - مهناز افشار سخنگوی پویش «بدسرپرست تنهاتر است» در نامه ای خطاب به رییس جمهور از او خواست کارگروه ویژه ای متشکل از افراد متخصص را مامور رسیدگی به وضعیت کودکان «بدسرپرست» کند.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، صبح امروز مهناز افشار، سخنگوی پویش «بدسرپرست تنهاتر است» نامهای به الهام امین زاده دستار رییس جمهور در امور حقوق شهروندی تحویل داد تا به دست رییس جمهور برسد.
در این نامه که بهرام رادان، باران کوثری، حامد بهداد و هانیه توسلی نیز آن را امضا کرده اند از رییس جمهور خواسته شده هیات ویژهای متشکل از متخصصان را که مسئولیت دولتی و ارگانی ندارند، مامور رسیدگی به وضعیت کودکان «بدسرپرست» کند. در این نامه حادثه پنهان کودکان «بدسرپرست» به آتشی تشبیه شده که اگر زبانه های سرکش اش مهار نشود، دامن نسلهای آینده را خواهد گرفت. متن کامل این نامه به شرح زیر است:
اگر لباس نپوشی مریض میشی و باید دکتر بری! اگر کار بد کنی میبرمت دکتر تا بهت آمپول بزنه. این جمله کلیشهای بسیاری از والدین برای ترساندن کودک خود و نهی او از کارهای بد است؛ اما غافل از اینکه موجب ترس او از دکتر نیز میشود، هر چند این ترس دلایل دیگری هم دارد.
کودکان بین 2 تا 6 سال، در مقایسه با نوباوگان و کودکان نوپا، زمان بیشتری را دور از خانه و والدین سپری میکنند. طی 30 سال گذشته، تعداد کودکانی که به کودکستان یا مهدکودک میروند، افزایش یافته است.
این روند عمدتا به علت افزایش چشمگیر مشارکت زنان در نیروی کار است. در حال حاضر، مادران 67 درصد از کودکان پیش دبستانی شاغل هستند و مادر چارهای جز سپردن کودک خود به مهد کودک ندارد. در واقع مهدهایی که با هدف آموزش و نگهداری کودکان پا گرفته است این روزها نقش به سزایی در تربیت کودک دارند و عنصر مهمی در مسیر تربیت کودک محسوب میشوند.
جان دیویی معتقد است ، هربارت اولین کسی بوده که تعلیم و تربیت را از صورت امری اتفاقی و بدون نقشه بصورت منظم در آورد ، هربارت برای تعلیم روشی مطرح ساخت که پشتوانه اش روان شناسی تداعی گرایانه بود، او معتقد بود که آموزش فکری باید پیوند تنگاتنگی با آموزش اخلاقی داشته باشد و به هدف واقعی و اصولی آموزش و پرورش ،که همانا رشد دادن شخصیت باشد کمک می کند.
پدر و مادر بودن از مسئولیت هایی است که برای هر چه بهتر انجام دادن آن به برنامه ریزی، توجه به نیازهای مالی و عاطفی با کودکان و برقراری تعامل و ارتباط صحیح بین والدین نیاز است. بسیاری از والدین شبانه روز تلاش می کنند تا نیازهای فیزیکی فرزندان خود را تأمین کنند. در صورتی که اهمیت پاسخ به نیازهای عاطفی و روانی کودکان و نوجوانان کمتر از نیازهای جسمی آنها نیست.